We zijn twee dagen geleden aangekomen in Jakarta. Wat een enorme stad is dit! Met ongeveer 10 miljoen inwoners in een stad. En dat merk je. Het verkeer is hier echt insane, zonder toeter op je scooter kom je hier nergens. Dit zagen we al meteen in het ritje van het vliegveld naar huis.

Aangezien we in de avond pas aankwamen zijn we die dag alleen nog wat gaan eten en een Sim kaart gaan halen.

Gisteren hebben we de stad lekker verkend. Na een ontbijtje in het hostel zijn we naar de wijk Kota Tua gelopen, ook bekend als oud Batavia. Hier zagen we al meteen de Nederlandse invloeden vanwege het koloniaal verleden.

Het Stad huis

Op dit plein zie je het oude stadhuis, hof van Justitie en de kerk. Dit hebben we geleerd van een aardige Indonesische man die ons vertellen over de geschiedenis van Batavia. Zijn broertje was naar Nederland verhuist, waardoor hij zelf erg gefascineerd was over hoe we onszelf in Nederland voortbewegen. Een project om de tram terug te brengen, en het volledig auto vrij te maken. Een erg mooi, maar ambitieus initiatief lijkt mij. Aangezien Jakarta langzaam onder water zinkt.

Dit gesprek liet zien hoe ontzettend aardig de Indonesische mensen hier zijn. Op advies van deze meneer zijn we daarna in het oude stadhuis naar het museum gegaan. Hier leerden we meer over het koloniale verleden van Jakarta. Dit was erg interessant en ergens ook tenenkrommend om te zien wat de Nederlanders de lokale bevolking hebben aangedaan.

In dit museum hadden we onze eerste ervaring met het feit dat we voor de lokale bevolking heel speciaal zijn, vanwege onze Westerse uitstraling.

Deze Indonesische schoolkinderen kwamen in een enorme horde aanrennen om ons drieën een high five te mogen geven. Ze spreken je lief aan met ‘Hello Miss’ en kijken vervolgens hun ogen uit. Daarna wilde de leraar nog even met ons op de foto. Dit gebeurde de rest van de dag nog zon 5 keer met andere mensen. Het is mega interessant om te beseffen dat je in Azië een minderheid bent als blanke Nederlander. Iets wat ik me voorheen nooit heb gevoeld.

Cait en ik bij het nationaal monument

In de avond hebben we in het Hostel met allemaal mensen die we hebben ontmoet wat gedronken. Dit is mega gezellig. Je hebt buiten je slaapkamer eigenlijk gewoon een Soort woonkamer waar je met z’n allen kan socializen en spelletjes doen. Hierdoor hebben we al wat mensen ontmoet die ook naar Bandung gaan, een stad ten oosten van Jakarta. Op dit moment schrijf ik vanuit de trein richting Bandung, rijdend door de velden met geen idee wat voor product er op groeit. Het is hier in ieder geval heerlijk groen! Ik kijk uit naar Bandung en wat we daar weer allemaal gaan zien!

Lieve groetjes aan iedereen in Nederland.