Drie dagen geleden vertrokken we richting Ha Giang om de Ha Giang Loop te rijden. Vrijdag avond kwamen we aan in het hostel van de organisatie waarmee we de volgende dag zouden vertrekken. Na een koud nachtje in een enorme slaapzaal was het zover. Met ongeveer 80 mensen begonnen we de Loop. We werden onderverdeeld in groepjes van ongeveer 10, waarmee we reden. Iedereen kreeg een easy rider, dit is degene die de motor rijdt terwijl ik dus achterop zat. Mijn easy rider heette Sen. Een aardige Vietnamese man, die trouwens geen woord Engels sprak. Dus buiten z’n naam weet ik niet heel veel van Sen.
Dag 1 begon al meteen met adembenemende uitzichten.
We reden telkens een stuk van ongeveer een half uur, daarna stopten we dan even om van het uitzicht te genieten of wat te bezoeken. Deze dag zijn we naar een traditioneel dorp geweest. De regio waar we doorheen reden (het meest Noordelijke van Vietnam, aan de Chinese grens) kent 17 verschillende inheemse groepen. Dit zijn dus mega veel verschillende culturen in een stuk land. Deze mensen kunnen vaak ook geen Vietnamees, maar spreken een eigen inheemse taal.
Na een typisch Vietnamese lunch (rijst, met allerlei verschillende soorten groenten en vlees die je erbij kan gooien) reden we door.
Rond 5 uur kwamen we aan in de eerste Homestay. We gingen weer gezellig met z’n allen eten. Vervolgens begon het feest met happy water (rijstwijn) en karaoke. Dit was super gezellig.
Dag 2 begon met een lekkere Bahn My. Vervolgens sprongen we rond 9:15 weer op de motor.
Op deze dag zijn we naar het Noordelijkste punt van Vietnam gereden, naar de grens met China. Onderweg kwamen we een aantal gave dingen tegen.
Het landschap veranderde in meer stenen. Wat eerst heel bebost was, was nu meer steen.
Nadat we deze weg op waren gereden kwamen we bij een soort marktje waar heel veel Vietnamezen waren. De kindjes liepen rond met bloemetjes die ze heel graag in onze haren wilden vlechten.
Dit was mega aandoenlijk en interessant genoeg ging het ook heel snel. Ze hadden de techniek goed onder controle. Ook zag ik twee kleine meisjes en hun oma op de rand van de weg zitten. Oma gekleed in zwart, de meisjes in een (wat ik verwacht) traditioneel kostuum.
Over het algemeen verbaasde me het in deze regio hoeveel kinderen er langs de straat zaten. Of om te spelen, of aan het helpen met dingen plukken/oogsten. Ik besefte me dan ook hoe anders het leven is als je hier opgroeit.
De kindjes hierboven zaten bij een random plateau aan de weg in the middle of nowhere.
Na het marktje reden we door richting de grens met nog een mooie stop tussendoor.
Uiteindelijk kwamen we bij de grens aan. Vanaf de weg waar wij stonden zagen we China liggen. Het was erg grappig om te zien dat de grens bestond uit twee bergen met daartussen een vallei. Toch had de Chinese grens een enorm hek langs de weg, mochten mensen toch proberen de grens illegaal over te steken
Na dit zijn we gaan lunchen en vervolgens door gereden naar een toren die we nog beklommen voor het uitzicht. Daarna zijn we doorgereden naar Dong Van. Hier sliepen we.
Hierboven het uitzicht vanuit onze bungalow, dat was echt geweldig. Ook deze avond was weer gevuld met happy water en karaoke.
De easy riders kwamen ook vaak naar ons toe om weer een shotje happy water te doen. Hierbij hadden ze dan een speciale manier om te proosten:
Ook deze avond was weer geslaagd! Vandaag was onze laatste dag. Hierin moesten we veel kilometers afleggen (150) door de bergen. Dus dat duurde even. Gelukkig stopten we weer een aantal keer onderweg.
Ook vandaag waren de uitzichten weer geweldig. We hebben nog over de gevaarlijkste weg van Vietnam gereden. Dit was een intens stukje onverharde weg zonder vangrail. Dit was een beetje spannend, maar Sen kon gelukkig hartstikke goed rijden.
Toen we bijna terug waren in Ha Giang gebeurde er iets vervelenders. We stopten zoals gewoonlijk langs de weg. Aangezien de easy riders in een stoet rijden geven ze dit aan met hun knipper licht. Helaas had de rider achter ons het te laat door dat we gingen stoppen, daarom knalde hij op onze motor. Gelukkig viel de snelheid mee en konden we blijven staan. Voor mij is het dus alleen een kleine blauwe plek op m’n been. De easy rider zelf was echter met zijn voet in een heel scherp stuk ijzer gekomen van onze motor. Dit had een gat in zijn schoen en voet gemaakt. Gelukkig kwam zuster Caitlin tot hulp! Ze heeft langs de kant van de weg zijn voet schoon staan maken en staan verbinden. Wat een topper! De man is zelfs nog doorgereden tot Ha Giang en daar pas naar een dokter gegaan. Buiten dit kleine incidentje is alles helemaal goed gegaan.
Nadat we veilig aangekomen waren in Ha Giang hebben we een heerlijke pizza besteld. Dit ging er wel in na drie dagen hetzelfde eten. In totaal hebben we de afgelopen dagen 400km afgelegd. Dit was een van de gaafste dingen die ik op m’n reis heb gedaan. Nog nooit heb ik zulke mooie uitzichten en bergen gezien, met een super leuke groep mensen. Dit ga ik niet snel vergeten!
Nu lig ik in de nacht bus richting Hanoi, de laatste stad alweer in Vietnam. Hier zullen we donderdag op het vliegtuig stappen naar Thailand.
Lieve groetjes aan iedereen in Nederland !